LHC@home και …συνερευνητής στο CERN!

«Γίνε και εσύ εθελοντής στην ανακάλυψη του μποζονίου του Higgs»! Στην «επιστήμη των πολιτών» προσφεύγει το CERN , ζητώντας βοήθεια από κάθε έναν ενδιαφερόμενο  που θα ήθελε να διαθέσει τον ελεύθερο χρόνο του για να συμβάλει σε μια σημαντική ανακάλυψη. Δημιούργησε το πρόγραμμα LHC@home 2.0, ώστε να αξιοποιήσει τη συλλογική επεξεργαστική ισχύ όσο το δυνατόν περισσότερων υπολογιστών ανά τον κόσμο. «Οι εθελοντές μπορούν τώρα να βοηθήσουν ενεργά τους φυσικούς στην αναζήτηση νέων θεμελιωδών σωματιδίων που θα ρίξουν νέο φως στην προέλευση του Σύμπαντός μας, συνεισφέροντας διαθέσιμη επεξεργαστική ισχύ από τους προσωπικούς υπολογιστές τους, επιτραπέζιους και φορητούς» αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Αν και το CERN διαθέτει μια εντυπωσιακή υποδομή διασυνδεμένων υπολογιστών, παρόλα αυτά δεν λέει όχι στη συμβολή έξτρα ισχύος από κάθε ενδιαφερόμενο(...) Μια τακτικά που εγκαινίασαν πριν από χρόνια κι άλλες επιστημονικές ομάδες, όπως για την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης (SETI@home) ή για την ανάλυση πρωτεϊνών (Folding@home). Δες εδώ κι εδώ.

Παγωμένα ποτάμια με αλμυρό νερό στον Άρη!

Γράφαμε αλλού (δες εδώ) για …«φασολάκια από τον Άρη» και να, που σύμφωνα με μια  σειρά εικόνων που ελήφθησαν από το διαστημικό όχημα Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, αποκαλύπτονται παγωμένα «ποτάμια» αλμυρού νερού στον Άρη! Τα υδάτινα αυτά μονοπάτια εμφανίζονται ανάμεσα σε βραχώδεις πλαγιές και κυλούν επί εκατοντάδες μέτρα στο Νότιο Ημισφαίριο του Άρη. Είναι παγωμένα στη μεγαλύτερη διάρκεια του χρόνου και το νερό ρέει την άνοιξη και το καλοκαίρι, όταν ο Ήλιος το ξεπαγώνει. Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι το νερό που ρέει στον Άρη είναι αλμυρό, εξίσου αλμυρό με εκείνο των ωκεανών της Γης - η αλμυρότητα μειώνει τη θερμοκρασία στην οποία το νερό παγώνει. Τα καινούργια αποτελέσματα είναι τα πρώτα που δείχνουν ύπαρξη ρέοντος νερού στον Άρη - ναι, ο Σκιαπαρέλι είχε δίκηο! - , γεγονός που ανοίγει νέους ορίζοντες στο κυνήγι για ύπαρξη εξωγήινης ζωής. Δες κι εδώ.

Παράλληλα σύμπαντα;

Η ιδέα ότι άλλα σύμπαντα, όπως και το δικό μας, βρίσκονται μέσα σε «φούσκες» χώρου και χρόνου ολονέν και βρίσκει νέα δυναμική, το τελευταίο διάστημα και χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Έτσι η θεωρία για τα παράλληλα σύμπαντα, που μοιάζουν με φούσκες, έχει γίνει και πάλι δημοφιλής. Η αφετηρία όλων είναι η Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) που δημιούργησε το Σύμπαν. Η μελέτη της λάμψης των χαμηλών θερμοκρασιών που άφησε πίσω του η Μεγάλη Έκρηξη υποδεικνύει ότι υπάρχουν ίχνη από πολλά παράλληλα σύμπαντα, ωστόσο τα πειράματα είναι πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθούν. Σύμφωνα με το δημοσίευμα (δες εδώ κι εδώ), οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να επιβεβαιώσουν τη θεωρία χρησιμοποιώντας στοιχεία από το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Η ομάδα δούλευε επί επτά χρόνια με στοιχεία από τον Ανιχνευτή Μικροκυματικής Ανισοτροπίας Wilkinson, που μετράει όλα τα στοιχεία της CBM (cosmic microwave background), της ακτινοβολίας που διαχύθηκε στο χώρο με την Μεγάλη Έκρηξη.Η θεωρεία που επικαλείται τα παράλληλα σύμπαντα υποστηρίζει ότι τέτοια σύμπαντα γεννιούνται από το πουθενά και βρίσκονται σε συνεχή τροχιά σύγκρουσης μεταξύ τους, με τον χώρο ανάμεσά τους να διευρύνεται με μεγάλες ταχύτητες. Ωστόσο, η Hiranya Peiris, κοσμολόγος στο University College of London, διαπίστωσε μαζί με τους συναδέλφους της, ότι όταν δημιουργούνται αυτά τα σύμπαντα, παράλληλα με το δικό μας, αφήνουν ένα χαρακτηριστικό αποτύπωμα στο CMB.«Άκουγα για πολλά χρόνια για τη θεωρία των πολλαπλών συμπάντων, όμως ποτέ δεν την είδα σοβαρά, καθώς πίστευα ότι δεν ήταν δυνατό να γίνουν πειράματα», δήλωσε η  Peiris στο BBC: «Έχω εντυπωσιασθεί από την ιδέα ότι μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τεστ για όλα τα σύμπαντα που υπάρχουν εκεί έξω. Είναι πραγματικά φανταστικό». Σε έρευνά της που παρουσίασε στο Physical Review Letters, η Peiris υποστηρίζει ότι το αποτύπωμα στο CMB μοιάζει με δίσκο, ενώ παρέθεσε και έναν αριθμό για το πόσα παράλληλα σύμπαντα μπορούμε σήμερα να δούμε. Η ομάδα της Peiris χρησιμοποίησε ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή που έψαχνε γι' αυτούς τους δίσκους, ενώ ταυτόχρονα μείωνε την πιθανότητα κάποιος από τους συνεργάτες της να έβλεπε σε κάποιο σημείο έναν δίσκο, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε. Το πρόγραμμα βρήκε τέσσερις περιοχές που έμοιαζαν με αποτύπωμα των παράλληλων συμπάντων. Ωστόσο, η Peiris τονίζει ότι οι τέσσερις αυτές περιοχές «δεν είναι υψηλής στατιστικής σημασίας», καθώς χρειάζονται περισσότερα στατιστικά δεδομένα για να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων.

Δες και The Case for Parallel Universes, Σε πόσα σύμπαντα ζούμε;  

Cosmic Radiation Features Could Suggest Our Universe Is Not Alone
Multiverse Parallel Universes (video)